เสียงกระหึ่มกึกก้องดังขึ้น ขณะที่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของแปดผู้เชี่ยวชาญวิญญาณแรกก่อตั้ง กระแทกลงมายังเมิ่งฮ่าว สีหน้าพวกมันเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม กระจายรังสีสังหารอันเข้มข้นออกมา
ทุกคนคาดคิดว่า ร่างกายอันอ่อนแอของเมิ่งฮ่าวจะแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ ราวกับกระเบื้องเคลือบ ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ มากมายจนนับไม่ถ้วน หลังจากนั้น ทัณฑ์สวรรค์ก็จะหายไป และการต่อสู้ที่ชวนให้ขบขันเช่นนี้ก็จะจบลงไป
สายตาเมิ่งฮ่าวลดต่ำลงมาจากท้องฟ้าไปยังผู้ฝึกตนที่ใกล้เข้ามา “สวรรค์ไม่อาจจะล่วงละเมิด ไม่อาจจะตอแย! ไม่อาจจะถูกแทนที่!! แต่สวรรค์ก็พยายยามที่จะกำจัดข้า! เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร? เจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแทนที่สวรรค์ พยายามที่จะสังหารข้า?” เขาหัวเราะอย่างอวดดี
เสียงหัวเราะนี้ทำให้สีหน้าของผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งสลดลงในทันที พวกมันเต็มไปด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อพบว่าความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันไม่ได้มีผลกระทบใดๆ ต่อเมิ่งฮ่าว ความสามารถศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นหายไปราวกับเป็นวัวที่ผูกก้อนศิลาไว้รอบขา และถูกจับโยนลงไปในทะเล
ในเวลาเดียวกันนั้น ความรู้สึกถึงอันตรายอย่างยากที่จะอธิบายออกมาได้จู่ๆ ก็ปรากฎขึ้น สายฟ้าเริ่มรวมตัวกันอยู่ในท้องฟ้า กลายเป็นเส้นใหญ่กว่าก่อนหน้านี้มากนัก เสียงกระหึ่มกึกก้องได้ยินออกมา ขณะที่สายฟ้าขนาดใหญ่หนาหนึ่งจ้างเริ่มฟาดลงมา ดูราวกับเป็นเสาแห่งแสงขนาดใหญ่
ทันใดนั้น มันก็แยกออกเป็นเก้าสาย ขณะที่ฟาดลงมา
เมิ่งฮ่าวยกมือขวาขึ้น ซึ่งมีผีโต้งที่กำลังส่งเสียงแผดร้องอยู่ในมือ แปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งขนลุกชี้ชัน เสียงหัวเราะของเมิ่งฮ่าวทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นฝันร้าย พวกมันหลบหนีออกไปจากทัณฑ์สายฟ้าที่กำลังใกล้เข้ามาในทันที
ผู้ฝึกตนชุดขาวแห่งชนเผ่าซิงซิ่วขมวดคิ้ว ใบหน้าซีดขาวจนดูน่าเกลียด “บันทึกโบราณกล่าวไว้ว่า ใครก็ตามที่เอาชนะทัณฑ์สวรรค์ได้ก็คือ สิ่งมีชีวิตที่เป็นอัปมงคลแห่งสวรรค์และปฐพีนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างภายในรัศมีหนึ่งหมื่นหลี่จากตัวมัน จะกลายเป็นเถ้าธุลีไปโดยสิ้นเชิง จนกระทั่งถึงตอนนี้ มันก็ยังคงเป็นชีวิตที่อัปมงคล! ใครก็ตามที่เข้าไปใกล้มันก็จะตายไปอย่างแน่นอน!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ก็ไม่มีทางที่จะสังหารมันไปได้ สวรรค์ก็ยากที่จะเข้าใจได้ โดยเฉพาะในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรี ถ้าสวรรค์ต้องการจะกำจัดคนผู้นี้ไป แล้วจะยินยอมให้คนอื่นๆ มาช่วยเหลือได้อย่างไร? การพยายามที่จะสังหารมันในตอนนี้ ก็คือการทำให้ตัวเองเป็นศัตรูกับสวรรค์!”
“ทันทีที่มันถูกสังหารโดยทัณฑ์สายฟ้า ร่างกายก็จะระเบิดออกกลายเป็นลูกทรงกลมสายฟ้า…จากบันทึกโบราณ เมื่อระเบิดแห่งสายฟ้าปรากฎขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างภายในเขตทัณฑ์สวรรค์ก็จะถูกทำลายไปจนไม่เหลืออะไรอยู่เลย”
“ความหวังเดียวที่จะมีชีวิตรอดก็คือ ต้องมั่นใจว่ามันจะเป็นผู้เอาชนะทัณฑ์สวรรค์ได้ ยิ่งไปกว่านั้น พวกท่านต้องไม่ปล่อยให้สายฟ้าเข้ามาในร่าง ถ้าเป็นเช่นนั้นและพวกท่านยังไม่ตายไป ก็จะไปกระตุ้นกรรมขึ้นมา…ถ้าไปกระตุ้นกรรมเช่นนั้น ทัณฑ์สายฟ้าก็จะไม่หยุดจนกว่าพวกท่านจะตายไป พวกท่านแปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง…ต้องตายไปโดยไม่ต้องสงสัย!”
ผู้ฝึกตนชุดขาวใบหน้าเคร่งขรึมขณะที่ล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็ว
ทัณฑ์สวรรค์ส่งเสียงดังกึกก้อง ขณะที่สายฟ้าเส้นแล้วเส้นเล่าฟาดลงมายังเมิ่งฮ่าว ซึ่งถือผีโต้งอยู่ในมือยกชูสูงขึ้นไปเพื่อป้องกันตัวเอง ต่อมาสายฟ้าก็หายไปจากพื้นที่รอบๆ ตัวเขา ขณะที่ผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ๆ ส่งเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวออกมา ในที่สุด บริเวณนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงก่นด่าสาปแช่ง
เมิ่งฮ่าวไม่สนใจ นี่เป็นสิ่งที่เขาได้เรียนรู้มาจากปรมาจารย์เอกะเทวะ เมื่อมีปัญหากับใครบางคน และจบลงโดยคำก่นด่าสาปแช่งจากพวกมัน เราก็ต้องรักษาความสงบนิ่งไว้ นี่เป็นสิ่งที่สามารถทำได้ตามใจตัวเองอย่างแท้จริง
หลายปีที่ผ่านมา เมิ่งฮ่าวได้มีเรื่องกับผู้คนมากมาย และได้ฝึกฝนทักษะนี้จนถึงจุดสูงสุด ดังนั้น เขายังคงชักนำสายฟ้าที่ฟาดลงมา ไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนต่างๆ ในเขตรัศมีหกพันหลี่อย่างต่อเนื่อง
สำหรับผู้ฝึกตนที่อยู่ในที่แห่งนี้ ไม่มีอะไรนอกไปจากการสังหารหมู่ เป็นการเข่นฆ่าที่ไม่มีใครสามารถต่อสู้กลับไปได้ พวกมันไม่อาจจะโจมตีเขาได้ รวมถึงไม่อาจจะหลบหนีจากไป ขณะที่…พวกมันกำลังหวาดกลัวเมื่อค้นพบว่า ความรวดเร็วของเมิ่งฮ่าวช่างน่าเหลือเชื่อนัก ถึงแม้เขากำลังถูกสาดฟ้าฟาดลงมาก็ตามที!
เวลาผ่านไป และทัณฑ์สวรรค์ก็ยังฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง ผู้ฝึกตนทั้งหมดที่อยู่ใกล้รอบๆ บริเวณนั้นตกตายไป มีประมาณหนึ่งร้อยคนที่ยังเหลืออยู่ พวกมันทั้งหมดถูกแยกออกไปอยู่ในสถานที่แตกต่างกัน ใบหน้าซีดขาว ถ้าเมิ่งฮ่าวมองไปยังพวกมัน, พวกมันก็จะหลบหนีไปยังทิศทางตรงข้ามอย่างรวดเร็ว
แต่โชคร้าย…สายฟ้าได้ฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง มีบางคนที่ไม่อาจจะหลบหนีไปได้ โดยเฉพาะกลุ่มผู้ฝึกตนที่เคยโจมตีเมิ่งฮ่าว สายฟ้าฟาดลงมาโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้พวกมัน
ยกตัวอย่างเช่น แปดผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง ในที่สุดพวกมันก็พบว่า ไม่ว่าพวกมันจะบินไปที่ไหน เมื่อไหร่ที่สายฟ้าฟาดลงมาที่เมิ่งฮ่าว พวกมันก็จะถูกฟาดด้วยเช่นกัน
สายฟ้าแต่ละเส้นประกอบไปด้วยพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ แม้แต่พวกมันที่อยู่ในขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง ถ้าเหตุการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกมันก็คงไม่อาจจะรับมือได้
“บัดซบ, เจ้าสวรรค์บัดซบสารเลวนั่น ช่างมีความสุขกับการทรมานผู้คนนัก! นี่เป็นทัณฑ์ของมัน พวกเราไม่รู้เรื่องด้วย…”
“ข้าจะสังหารมัน! ฆ่ามัน!!”
“ถ้ามันไม่ตาย ข้าสาบานได้เลยว่า มันต้องเป็นนักปรุงยาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชั่วชีวิตของข้า!!”
ผู้ฝึกตนเกือบหนึ่งร้อยคน ส่งเสียงแผดร้องอย่างต่อเนื่อง ท่ามกลางเสียงกระหึ่มกึกก้องของฟ้าร้อง เมื่อไหร่ที่สายฟ้าฟาดลงมายังเมิ่งฮ่าว พวกมันก็จะถูกสายฟ้าฟาดด้วยเช่นกัน
เมิ่งฮ่าวกระแอมไอเบาๆ ขณะที่เขาลดมือที่จับผีโต้งไว้ลงมา ดูเหมือนมันจะอิ่มแล้ว ท้องนูนออกมา มันจ้องอย่างมีโทสะมายังเมิ่งฮ่าว
“เจ้ามันไร้ศีลธรรม, เจ้ามันช่างชั่วร้ายนัก…”
ตูม!
“อี๋!!! เจ้าคนชั่วสารเลว…”
ตูม!
“ปล่อยข้าไป ตกลงมั๊ย เจ้านาย? เจ้าเป็นเจ้านายที่ดีมากที่สุดในโลกนี้ ยกโทษให้คนแก่ชราเช่นข้าบ้าง ได้หรือไม่? ข้าอิ่มแล้ว จริงๆ นะข้าอิ่มมาก ไม่อาจจะกินเข้าไปได้อีกแล้ว…”
เมื่อมองไปยังสภาพอันน่าอนาถใจของผีโต้ง เมิ่งฮ่าวก็ยกมันสูงขึ้นไปเพื่อป้องกันสายฟ้าเส้นสุดท้าย จากนั้นก็โบกสะบัดแขนเสื้อ ทันใดนั้นผีโต้งก็กลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปยังกลุ่มหมอก
“เจ้าเมิ่งฮ่าวบัดซบ” มันแผดร้อง “รอก่อนเถอะ, เจ้าคนชั่ว, เจ้าสารเลวไร้ศีลธรรม ข้าต้องเปลี่ยนแปลงเจ้าให้ได้อย่างแน่นอนในชีวิตนี้!” ด้วยความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ท่ามกลางเสียงก่นด่าสาปแช่งของมัน เมิ่งฮ่าวได้ส่งข้อความไปให้มัน
“ถ้าไม่มีสิ่งผิดคาดเกิดขึ้น เมื่อข้าบรรลุวิญญาณแรกก่อตั้ง ข้าก็จำเป็นต้องขอให้เจ้าช่วยรับทัณฑ์สายฟ้านี้อีกครั้ง”
ผีโต้งทันใดนั้นก็สั่นสะท้าน และสีหน้าประจบสอพลอก็ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของมัน ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ออกมาอีก มันบินเข้าไปในกลุ่มหมอก มันรู้สึกหวาดกลัวเมิ่งฮ่าว หวาดกลัวโดยสิ้นเชิง มันกังวลใจว่าถ้ามันพูดจาโต้ตอบกลับไป มันก็จะถูกบังคับให้ไปกินสายฟ้าเพิ่มขึ้นอีกจนมันอาจจะระเบิดออกมาได้
เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ เขตพื้นที่หกพันหลี่ และมองไม่เห็นใครอีก กลุ่มคนที่เหลืออยู่ทั้งหนึ่งร้อยคนได้หลบซ่อนตัวไปนานแล้ว ถ้าเมิ่งฮ่าวไม่อาจหาพวกมันพบ ทัณฑ์สวรรค์ก็ไม่อาจจะหาพวกมันได้เช่นเดียวกัน
เขาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความตั้งอกตั้งใจ ตอนนี้การเอาชนะทัณฑ์สวรรค์อย่างแท้จริงกำลังเริ่มขึ้น นี่เป็นเพราะทัณฑ์สายฟ้าไม่ได้เป็นสีแดงอีกต่อไป ตอนนี้มันประกอบด้วยสีอื่นเพิ่มขึ้นมา
สามารถอธิบายได้ว่า มันดูลึกล้ำ และเป็นสีดำสนิท!
สายฟ้าที่ลึกล้ำสีดำสนิท!
ตอนนี้สายฟ้าแต่ละสายมีพลังทำลายล้างเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ขณะที่มันกระแทกลงมา เมิ่งฮ่าวมองเห็นว่าภายในสีแดงและดำ มีพลังทำลายล้างอย่างน่าเหลือเชื่อ เขายกมือขวาขึ้นไปในอากาศ ปรากฎเป็นปรมาจารย์ตระกูลหลี่อยู่ในมือ
เสียงระเบิดดังก้องออกไป ตามติดด้วยเสียงแผดร้องอย่างโหยหวน ร่างวิญญาณบิดเบี้ยวไปมา แต่ก็ไม่หายไป หลังจากที่เมิ่งฮ่าวใช้เวลาทั้งหมดเพื่อให้มันคุ้นเคยกับสายฟ้า ถึงแม้ในตอนนี้มันยังไม่ใช่วิญญาณแห่งสายฟ้าที่สมบูรณ์ แต่ก็อยู่ห่างไม่ไกลเกินกว่าครึ่งทางแล้ว
“เจ้าเมิ่งฮ่าวบัดซบ, ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไว้เช่นนี้แน่!” ปรมาจารย์ตระกูลหลี่แผดร้องอย่างน่าตกใจและเต็มไปด้วยความโศกเศร้าออกมา ในช่วงครึ่งปีหลังที่ผ่านมา มันได้รับความทุกข์ทรมานและเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต มันกำเนิดอยู่ในศักดิ์ฐานะที่สูงส่ง และตระกูลหลี่ก็นับถือมันเป็นปรมาจารย์ แต่เมื่อมาอยู่กับเมิ่งฮ่าว มันก็ต้องพบกับเคราะห์ร้ายอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้
ในตอนนี้ แม้ขณะที่ความโศกเศร้าพุ่งขึ้นมาในจิตใจ และมันก็ด่าทอสาปแช่งเมิ่งฮ่าว เขาก็ยกมันขึ้นไปอีกครั้ง เสียงระเบิดดังกึกก้อง ตามมาด้วยเสียงแผดร้องอย่างโหยหวน
อันที่จริง ตอนนี้มันรู้สึกว่า การใช้เวลาอยู่กับผีโต้งเป็นสิ่งที่ดีกว่าอยู่กับเมิ่งฮ่าวมากนัก ก่อนหน้านี้ มันเคยคิดว่าผีโต้งเป็นฝันร้ายอันยิ่งใหญ่ของมัน แต่มันก็ได้เปลี่ยนใจไปนานแล้ว ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจริงๆ แล้วผีโต้งก็ค่อนข้างจะมีเสน่ห์น่ารัก เมิ่งฮ่าวถึงจะเป็นฝันร้ายที่สุดสำหรับมันอย่างแท้จริง
เสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่สายฟ้าเส้นแล้วเส้นเล่าฟาดลงมา แม้จะใช้ปรมาจารย์ตระกูลหลี่ช่วยต้านทานสายฟ้าได้มากขึ้น แต่เมิ่งฮ่าวก็ยังรู้สึกว่ายากที่จะต้านทานไว้ได้
ร่างเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน พื้นดินรอบๆ ตัวเขาถูกทำลายลงไป จนส่วนใหญ่กลายเป็นก้อนผลึก ดูคล้ายกับเป็นอัญมณีสีดำแดง ดูท่าทางน่ากลัวเป็นอย่างมาก
เมื่อสายฟ้ากระแทกลงไปยังพื้นดินรูปแบบใหม่นี้ มันก็แฉลบออกไป ทำให้เมิ่งฮ่าวได้รับบาดเจ็บเพิ่มมากขึ้น ด้วยเช่นนั้น เขาจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนตำแหน่งที่อยู่ในทันที แรงกดดันที่กดทับลงมาที่ตัวเขาเริ่มเพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับผู้ฝึกตนร้อยคนที่ยังคงอยู่ภายในอาณาเขตสามพันหลี่
ขณะที่สายฟ้ายังคงฟาดลงมาราวกับสายฝนอย่างต่อเนื่อง ก็ได้ยินเสียงแผดร้องอย่างน่ากลัวดังขึ้นมาเป็นระยะ ในตอนนี้ ที่ห่างออกไปไกลหนึ่งพันหลี่ โลหิตกระจายออกมาจากปากของบุรุษที่ร่างกายประดับด้วยรอยสักภาพศักดิ์สิทธิ์ สายฟ้าฟาดลงมาบนร่างมัน จนกระทั่งมันต้านทานไม่ได้อีกแล้วและตายไป ท้ายที่สุด มันก็ไม่มีทางเลือกนอกจากช่วยเมิ่งฮ่าวเอาชนะทัณฑ์สวรรค์นี้
หลังจากที่บุรุษผู้นั้นตายไป ก็มีสายฟ้าฟาดลงมาจากสวรรค์มากยิ่งขึ้น
ที่ห่างไกลออกไปห้าร้อยหลี่ สามผู้ฝึกตนทะเลทรายตะวันตกกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ รวมพลังของพวกมันเข้าด้วยกัน ตามมาด้วยภาพศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าที่กำลังส่งแสงเจิดจ้า และอาวุธเวทสิบสองชิ้น เพื่อสร้างเป็นเกราะป้องกันเรืองแสงอยู่ด้านบนศีรษะพวกมัน สายฟ้าฟาดลงมายังเกราะป้องกันอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้น…
ทัณฑ์สายฟ้าสามเส้นสีแดงดำก็กระแทกลงไปบนเกราะป้องกัน ทำให้มันแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ อาวุธเวทของพวกมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และภาพศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าก็แยกออกเป็นส่วนๆ ร่างของสามผู้ฝึกตนกระตุกไปมา พ่นโลหิตออกมาจากปาก ไม่นานหลังจากนั้น พวกมันก็กลายเป็นเถ้าธุลีลอยหายไปตามสายลม
ที่ห่างไกลออกไปสองพันหลี่ มีผู้ฝึกตนทะเลทรายตะวันตก ได้หนีเข้าไปในห้องใต้ดิน มีกระโหลกศีรษะมนุษย์นับพันลอยเป็นรูปวงกลมอยู่ด้านบน มันพยายามที่จะปิดบังซ่อนเร้นตัวเอง ซึ่งก็ได้ผลจนกระทั่งตอนนี้ เมื่อสายฟ้าสีแดงดำสายแล้วสายเล่าฟาดลงมายังหัวกระโหลกจนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ซึ่งจากนั้นก็กลายเป็นผลึกน้ำแข็ง ต่อมาไม่นาน บุรุษผู้นั้นก็กลายเป็นก้อนผลึกหลอมรวมกันอยู่ในพื้นดิน
หลังจากเวลาชั่วธูปไหม้หมดหนึ่งดอกผ่านไป เมิ่งฮ่าวก็กระอักโลหิตออกมา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ เส้นผมปลิวไสวไปมา ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลจากสายฟ้า แต่เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของเขาก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปแม้แต่น้อยนิด
จากผู้คนนับร้อยที่เข้าร่วมการเอาชนะทัณฑ์สวรรค์กับเขา มีเพียงยี่สิบกว่าคนที่ยังคงยืนหยัดอยู่ได้ ที่เหลือต่างก็ตกตายไปจนหมดสิ้น
หลังจากเวลาชั่วธูปไหม้หมดสองดอกผ่านไป เสียงระเบิดดังก้องออกมาจากร่างเมิ่งฮ่าว ปรมาจารย์ตระกูลหลี่ดูเหมือนใกล้จะตายไปแล้ว หลังจากที่เขาใช้มันจนสุดความสามารถ เมิ่งฮ่าวก็เก็บมันกลับเข้าไป หลังจากสายฟ้ารอบนี้ เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกว่าร่างกายเกือบจะแตกกระจายไป ในตอนนี้เองที่ปราณสีม่วงได้ปรากฎขึ้นในดวงตา และร่างกายเขาก็เริ่มฟื้นฟูกลับคืนมา
“ฟาดลงมาอีก!!” เขาแผดร้อง เงยหน้าขึ้นไปขณะที่หัวเราะและหัวเราะออกมา เป็นเสียงหัวเราะที่โหยหวนแต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และดูคล้ายจะบ้าคลั่ง ขณะที่เสียงหัวเราะนั้นดังไปถึงหูของผู้ฝึกตนแห่งวิหารจินกวงที่กำลังวิ่งอยู่ห้าพันคน ก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมโดยสิ้นเชิง
