ในตอนนี้ผู้พิสดารวิญญาณแรกก่อตั้งทุกคน ที่อยู่ด้านบนกลุ่มเมฆ มองไปด้วยสายตาที่ส่องประกาย ถ้าพวกมันไม่ได้อยู่ในตระกูลซ่ง พวกมันก็คงต้องเคลื่อนไหวไปนานแล้ว พวกมันหวาดกลัว แต่ก็เตรียมพร้อมไว้เรียบร้อย ในความคิดของพวกมัน เมิ่งฮ่าวเหมือนกับตะพาบที่อยู่ในไห เขาไม่อาจหลบหนีไป ถึงแม้จะมีปีกงอกออกมาก็ตามที
มีเพียงสิ่งเดียวที่พวกมันต้องกังวล ก็คือตระกูลซ่ง ความสำคัญของตำรารวบรวมลมปราณ แห่งคัมภีร์สุดยอดวิญญาณ เป็นเรื่องที่ยากจะอธิบาย จริงๆ แล้ว พวกมันหลายคนไม่เข้าใจว่า ทำไมสำนักต่างๆ ถึงได้ยอมให้คัมภีร์ยังคงอยู่ในสำนักเอกะเทวะ และไม่ยอมไปยึดมา…
ดวงตาพวกมันสาดประกาย ขณะที่เฝ้ามองไป พวกมันรอคอยให้เมิ่งฮ่าวออกมา และรอกำลังหนุนจากสำนักของพวกมันมาถึง
แต่…ดวงตาของผู้พิสดารวิญญาณแรกก่อตั้ง แห่งสำนักชิงหลัว ส่องประกายด้วยบางอย่างที่แตกต่างออกไป คนอื่นๆ ไม่อาจสังเกตเห็นได้ แผ่นหยกที่มันได้บดทำลายไป ประกอบไปด้วยรายละเอียดที่แตกต่างจากคนอื่นๆ มันไม่เพียงส่งข้อมูลที่เกี่ยวกับคัมภีร์สุดยอดวิญญาณออกไป แต่ยังเป็นข่าวสารที่มันได้ค้นพบเมิ่งฮ่าวด้วย
คำสั่งที่ถูกประกาศโดยปรมาจารย์แห่งสำนักชิงหลัว เพื่อค้นหาบุคคลที่นำสุดยอดความรำคาญจากไป คำสั่งนี้ไม่ได้แพร่กระจายออกไปยังภายนอก แน่นอนว่า พวกมันต้องค้นหาอย่างลับๆ เท่านั้น ดังนั้น การปรากฎของคัมภีร์สุดยอดวิญญาณ จึงไม่เป็นเรื่องดีสำหรับสำนักชิงหลัว
“ทุกสำนักในตอนนี้ ต่างก็มุ่งความสนใจไปที่มัน” ผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง สำนักชิงหลัวคิด ดวงตาส่องประกาย “ข้าจำเป็นต้องจับตัวมันให้ได้เป็นคนแรก ก่อนที่ความลับทั้งหมดของมันจะถูกเปิดเผยออกมา!” รอยยิ้มเย็นชา ปรากฎขึ้นบนใบหน้ามัน “ดินแดนสงบสุขโบราณ ไม่อาจปิดกั้นเจ้าผู้นี้ มันมีเครื่องรางนำโชคจากสำนักหรูอี้โบราณ ทำให้มันสามารถไปที่ไหนก็ได้ในโลกนี้” มีมันเพียงคนเดียว ท่ามกลางกลุ่มผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกก่อตั้ง ที่รู้ว่าชิ้นส่วนวิญญาณของต้นเจี้ยนมู่ ไม่อาจกักเมิ่งฮ่าวไว้ภายในได้ แต่มันก็ไม่ได้กังวลมากนัก เมื่อสำนักชิงหลัวรู้ว่าเมิ่งฮ่าวมีเครื่องรางนำโชค พวกมันก็มีแผนรับมือ
ด้านล่างของกลุ่มเมฆกระแสน้ำวน ในโลกของแสงสีทอง เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ เขาจ้องไปยังชายชรานั้น ซึ่งยืนห่างออกไปเพียงสามสิบจ้างที่ด้านบนสุดของต้นไม้
พวกเขาถูกแยกจากกันด้วยเส้นทางทั้งเก้า ซึ่งส่องประกายด้วยแสงสีทอง สามเส้นทาง จริงๆ แล้ว ก็ดูเหมือนจะส่องแสงเจิดจ้ากว่าเส้นทางอื่นๆ
“ถ้าข้าเลือก..?” เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ที่นั่นอย่างครุ่นคิดสักพัก จากนั้น แสงเย็นเยียบก็รวมตัวขึ้นภายในดวงตา เขาได้เลือกไปสองครั้งก่อนหน้านี้ และก็ล้มเหลวทั้งสองครั้ง นี่เป็นโอกาสครั้งที่สาม ถ้าเขาล้มเหลวอีกครั้ง เขาก็รู้ว่า คงไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สี่อีกแล้ว
อันที่จริง เมิ่งฮ่าวได้คาดเดาว่าเส้นทางไหนเป็นเส้นทางที่ถูกต้องไว้แล้ว มันเป็นเส้นทางเดิมที่เขาได้เดินไปก่อนหน้านี้ ถ้าใครต้องการจะฝึกวิถีเซียนอย่างแท้จริง คนผู้นั้นต้องมีความพากเพียรยืนกราน และไม่เปลี่ยนใจได้อย่างง่ายดาย นี่เป็นกุญแจที่จะเหยียบย่างไปบนเส้นทางทั้งเก้าที่อยู่เบื้องหน้าเขา
“แต่ทางเลือกนั้น…ไม่ใช่ทางเลือกที่เกิดจากเจตจำนงของข้า…” ดวงตาเมิ่งฮ่าวส่องประกายด้วยความเย็นชา เขาเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ขณะที่เขาทำเช่นนั้น ผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งทั้งหมด ที่อยู่ด้านบนมองมา ถึงแม้ทั้งโลกแห่งนี้จะเต็มไปด้วยแสงสีทองที่เจิดจ้า แต่สายตาของพวกมันก็สามารถเจาะผ่านแสงนั้น มองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย
ทันใดที่เมิ่งฮ่าวพุ่งตรงไป เสาแห่งเต๋าทั้งห้าต้นของเขาก็ระเบิดพลังอันไร้ที่เปรียบของขั้นพื้นฐานลมปราณออกมา แสงสีทองเริ่มหนาแน่นมากขึ้น และเขาก็เพิ่มความเร็วยิ่งขึ้น
แต่…เขาไม่ได้เลือกเส้นทางใดๆ ในเก้าเส้นทางนั้น เขาลอยขึ้นไปในอากาศแทน และ…พุ่งไปที่ชายชราชุดยาวสีเทาโดยตรง ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาอธิบาย แต่จริงๆ แล้วก็เกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา เมิ่งฮ่าวข้ามผ่านเส้นทางทั้งเก้าไปโดยสิ้นเชิง ปรากฎตัวโดยตรงที่เบื้องหน้าชายชรา เขายกมือขึ้น และพื้นฐานฝึกตนของเขาก็กระจายเป็นระลอกคลื่นออกมา ทันใดนั้น มังกรเปลวไฟยาวสองร้อยจ้าง ก็ปรากฎ และจากนั้นก็กระแทกลงไปยังชายชราผู้นั้น
เมิ่งฮ่าวลดมือลงต่ำ ทำให้ไข่มุกสี่เหลี่ยมลูกบาศก์ ลอยออกมาจากมือของชายชรา และเข้าไปอยู่ในมือเขา ชายชราไม่ทำอะไรเพื่อหยุดเขา ขณะที่มังกรเปลวไฟห้อมล้อมท่าน และไข่มุกถูกฉวยเอาไป แสงอันลี้ลับก็ปรากฎขึ้นในดวงตาของชายชราผู้นั้น และรอยยิ้มน้อยๆ ก็เผยอขึ้นมาจากมุมปากของท่าน
เสียงเก่าแก่โบราณของชายชรา ดังเต็มอยู่ในอากาศ “เห็นได้ชัดว่า เจ้าตระหนักดีว่าเส้นทางไหนเป็นเส้นทางที่ถูกต้องที่ควรจะเลือก แต่ทำไมเจ้าถึงได้สร้างทางเลือกนี้?” ขณะที่เสียงดังก้องออกมา แสงสีทองซึ่งเต็มอยู่ในโลกแห่งนี้ ทันใดนั้น ก็ถูกสะกดข่มไว้ ตอนนี้ ผู้ถูกเลือกทุกคนจากสำนักและตระกูลต่างๆ สามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านบนสุดของต้นไม้ได้อย่างชัดเจน
ภาพที่เห็นทำให้พวกมันตระหนกตกใจ ความไม่อยากเชื่อปกคลุมไปทั่วใบหน้า ขณะที่พวกมันเห็นชายชราชุดยาวสีเทา ถูกเปลวไฟห้อมล้อมไว้ เมิ่งฮ่าวลอยอยู่กลางอากาศ พวกมันเห็นว่าเขาไม่ได้เลือกเส้นทางใดๆ ที่ด้านบนของต้นไม้ แต่กลับคิดว่า เขาเลือกที่จะสังหารชายชราแทน
“มันกล้าโจมตีได้อย่างไร?!”
“นี่…นี่…เจ้าเมิ่งฮ่าวผู้นี้ เลือกที่จะไม่เดินไปบนเส้นทางทั้งเก้า มันเลือกจะโจมตี?! เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?”
“ชายชราผู้นั้นช่างลึกล้ำยิ่งนัก…แค่มองเพียงแวบแรกก็บอกได้เลยว่า ท่านไม่ธรรมดา สถานที่แห่งนี้ช่างแปลกประหลาดนัก ข้าไม่เชื่อว่าเมิ่งฮ่าวจะกล้าโจมตี! บัดซบ…ทำไมข้าถึงไม่คิดเช่นนั้นบ้างนะ!?!?”
แม้ในขณะที่ผู้ถูกเลือกด้านล่าง ที่จุดบนสุดของต้นไม้แสดงสีหน้าตื่นตกใจ ผู้พิสดารวิญญาณแรกก่อตั้งที่ด้านบนขึ้นไป ทันใดนั้น ก็ลุกขึ้นมา ดวงตาจ้องนิ่งไปยังเมิ่งฮ่าว
โดยเฉพาะปรมาจารย์ซ่งเทียน ท่านอ้าปากค้าง และความไม่อยากเชื่อ เปล่งแสงออกมาจากดวงตา ความเคร่งเครียดปกคลุมไปทั้งใบหน้า
ไม่เพียงแต่ท่าน ซ่งเหล่าไกว้, หานเป้ย, หลี่ชือฉี, หลี่เต้าอี รวมถึงเต้าจื่อตระกูลซ่ง ซ่งหยุนซู คนทั้งหมดจ้องไปด้วยความไม่อยากเชื่อโดยสิ้นเชิง
ซ่งหยุนซู หอบหายใจ จ้องนิ่งไปยังเมิ่งฮ่าว มันเคยทำการทดสอบนี้ และทำได้สำเร็จในครั้งที่สอง หลังจากเลือกเส้นทางเดียวกันกับครั้งแรก แต่มันไม่เคยคาดคิดว่า จริงๆ แล้ว ก็สามารถโจมตีไปยังชายชราชุดยาวสีเทาได้
“มันทำเช่นนั้นได้อย่างไร?” ซ่งหยุนซูพูดขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง “นั่นเป็นวิญญาณของต้นไม้…”
ในตอนนี้เองที่ทุกคนได้ยินคำถามของชายชรา ดังก้องออกมาจากภายในเปลวไฟนั้น มันเป็นคำถามเดียวกับที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในจิตใจของทุกคนที่มองดูอยู่
ทำไมเขาถึงได้เลือกเส้นทางเช่นนี้?
“การสอดคล้องกับกฎกติกา ก็คือความว่างเปล่า” เมิ่งฮ่าวตอบ “การยินยอม และปฏิบัติตามกฎแห่งสวรรค์เป็นสิ่งที่ดี ความเพียรพยายามยืนกรานอย่างไม่รู้จบก็เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน แต่ข้าไม่อาจเลือกเช่นนั้น” เมื่อพูดจบ เขาก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ!
เขาจะไม่ปฏิบัติตามกฎของสถานที่แห่งนี้ แต่สร้างเส้นทางของเขาขึ้นมาเองแทน เขาก็เหมือนกับพื้นฐานสมบูรณ์ ไม่ได้รับการยอมรับจากสวรรค์และปฐพี และตกเป็นเป้าหมายการกำจัดของทัณฑ์สายฟ้า แต่เขาก็จะมุ่งหน้าต่อไป นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างจากคนอื่นๆ เส้นทางของเขาไม่ได้ผูกติดกับกฎเกณฑ์ เมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาถึงต้องทำตามกฎของสถานที่แห่งนี้? ทำไมเขาต้องเลือกเส้นทางที่ถูกต้องจากเส้นทางทั้งเก้านั้น?
เขาได้เลือกที่จะทะลวงผ่าน และนำไข่มุกไปด้วยการใช้กำลัง โดยการสังหาร! เขารู้ว่า ถ้ายืนกรานที่จะเดินไปบนเส้นทางก่อนหน้านี้ เขาต้องทำได้สำเร็จ แต่สิ่งที่เรียกว่ายืนกรานนี้ จริงๆ แล้ว ก็เป็นแค่การปฏิบัติตามกฎเท่านั้น มันไม่ใช่การยืนกรานที่แท้จริง!
เสียงหัวเราะของชายชราดังออกมาจากด้านในเปลวไฟ รอยยิ้มโบราณรวมถึงความมุ่งหวังของท่านเต็มไปด้วยความสุข มองมายังเมิ่งฮ่าวอย่างลึกซึ้ง ปล่อยให้เปลวไฟกลืนกินไป ในไม่ช้า ร่างของท่านก็หายไป
ขณะที่ชายชราหายตัวไป และเมิ่งฮ่าวพุ่งขึ้นไปในอากาศ ผู้ถูกเลือกที่ด้านล่างต้นไม้ มองขึ้นไปอย่างเงียบๆ พวกมันจ้องไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความตกตะลึง จิตใจเต็มไปด้วยความสับสน จนยากที่จะสงบลงได้ ทางเลือกของเมิ่งฮ่าวช่างง่ายนัก แต่น้อยคนนักที่จะสามารถทำเรื่องราวให้เรียบง่ายเช่นนี้ได้
พวกมันมีชีวิตอยู่ด้วยความซับซ้อน เป็นชีวิตที่ต้องปฏิบัติตามกฎกติกา บางทีจิตใต้สำนึกของพวกมันอาจจะต้องการทำลายกฎเกณฑ์ แต่พวกมันก็ไม่สามารถคิดได้ว่าต้องทำอย่างไร
แต่เมิ่งฮ่าว แตกต่างไป!
ใบหน้าหวังเถิงเฟยซีดขาว และหวังโหย่วฉายก็ไร้คำพูด ใบหน้าเจ้าอ้วนค่อยๆ เต็มไปด้วยการยอมรับอย่างลึกซึ้ง คำพูดของเมิ่งฮ่าวเมื่อครู่นี้ ได้ทิ้งเป็นความทรงจำอย่างลึกล้ำให้กับจิตใจของทุกคนอย่างถาวรตลอดไป
เมื่อพวกมันได้ยินคำพูดของเขา ผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้ง ในกลุ่มเมฆที่ด้านบนทั้งหมดอ้าปากค้าง ขณะที่พวกมันมองไปยังเมิ่งฮ่าว ทุกคนคิดเหมือนกัน
“ถ้าเด็กผู้นี้มีชีวิตอยู่ มันต้องมีฐานะสูงส่งในดินแดนด้านใต้อย่างแน่นอน!”
ด้วยบุคลิกภาพ, ปัญญาความคิดจิตใจ และกลยุทธ์เช่นนั้น…ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้ฝึกตนวิญญาณแรกก่อตั้งทั้งหมดสรุปได้เหมือนกันคือ เมิ่งฮ่าวอาจจะมีคัมภีร์สุดยอดวิญญาณ แต่ในตอนนี้ พวกมันไม่ต้องการจะจับกุมเขา และไม่ต้องการใช้วิชาควาญหาวิญญาณเพื่อเอาคัมภีร์นั้นมา ถ้าทำเช่นนี้ อาจจะทำให้เขาถึงตายได้
ถ้าพวกมันสามารถทำให้เมิ่งฮ่าวเข้าสังกัดสำนักตนเองได้ พวกมันก็จะช่วยให้เขาเติบโตขึ้นเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงในสำนัก!
ดวงตาหลี่เต้าอีเปล่งแสงแห่งพลังออกมา และมีความต้องการอย่างแรงกล้าที่จะต่อสู้กับเขา ดวงตาหลี่ชือฉีเจิดจ้าขึ้นเช่นกัน มองไปยังเมิ่งฮ่าวที่ด้านล่างกลุ่มเมฆกระแสน้ำวน ทันใดนั้น นางก็ต้องการจะต่อสู้กับเขาอีกครั้ง
หานเป้ยมองไปยังเมิ่งฮ่าวอย่างครุ่นคิด ลึกลงไปในดวงตาของนาง เปล่งประกายด้วยความรู้สึกที่ยอมรับและยกย่องนับถือ ช่วยไม่ได้ที่นางจะคิดว่า ถ้านางเป็นเมิ่งฮ่าว นางก็จะเลือกเส้นทางเดิม นางไม่เคยคิดว่าจะตัดสินใจเช่นเดียวกับเมิ่งฮ่าว เมื่อคิดย้อนกลับไป ดูเหมือนมันจะเป็นการตัดสินใจที่ง่ายดาย แต่ในความเป็นจริง มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยคิดว่าจะทำเช่นนั้นมาก่อน
ซ่งหยุนซูนั่งครุ่นคิด ด้านข้างมัน ซ่งเจี๋ยจ้องไปยังเมิ่งฮ่าว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น กำลังเผาไหม้อยู่ลึกๆ ในจิตใจของนาง
“การสอดคล้องกับกฎกติกา ก็คือความว่างเปล่า” ปรมาจารย์ซ่งเทียนกล่าว “พูดได้ดี!” เสียงของมันดังก้องออกมา ขณะที่ลุกขึ้นยืน
จิตใจของผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งที่อยู่รายรอบเริ่มเต้นรัว สถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นเรื่องดีสำหรับพวกมัน
“เด็กผู้นี้ได้นำไข่มุกสี่เหลี่ยมลูกบาศก์ไปแล้ว ไม่ว่ามันเป็นใคร, ไม่ว่ามันเคยมีเรื่องอะไรในอดีต บุตรีของตระกูลซ่ง ตอนนี้ก็เป็นของมันแล้ว! ใครในที่นี้บังอาจจะแตะต้องมัน!?” เมื่อได้ยินคำพูดของมัน ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นั่นต้องคิดมากขึ้น และไม่มีใครในพวกมันที่จะสังเกตถึงความหมายในคำพูดของปรมาจารย์ซ่งเทียน สิ่งที่มันพูดช่างแปลกนัก มันไม่ได้พูดถึงการแต่งงานเข้ามาในตระกูล คำพูดของมันดูเหมือนจะมีความหมายที่ลึกล้ำ
ในตอนนี้เอง ลำแสงของเวทอาคมมากมาย เต็มอยู่ในอากาศด้านนอกของดวงตะวัน และจันทรา ด้านบนเทือกเขาของตระกูลซ่ง ปราณอันทรงพลัง ทันใดนั้น ก็ปรากฎขึ้น ขณะที่เงาร่างมากมายโผล่อออกมา
ห้าสำนักและสองตระกูลได้มาถึงแล้ว!
