เปลือกหอยสังข์อายุพันปีแห่งทะเลเทียนเหอ ช่วยเพิ่มอายุอันยืนยาวให้กับผู้ฝึกตน อายุอันยาวนานเป็นสิ่งที่หาค่ามิได้ การมีอายุที่ยืนยาวเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน มันเป็นความกระหายที่เกิดมาจากจิตวิญญาณของทุกคน
นี่ยิ่งเป็นความจริงอย่างพิเศษเฉพาะสำหรับผู้ฝึกตน ยิ่งสำคัญมากสำหรับคนที่กำลังมาถึงตอนท้ายสุดของชีวิต การได้ยืดอายุออกไปอีกสามสิบปีนั้น พวกมันก็ยินดีจ่ายไม่ว่าราคาจะสูงมากเท่าใด
ความจริงที่ว่านี่เป็นของชิ้นแรกในการประมูลครั้งนี้ ทำให้ผู้คนเริ่มส่งเสียงประมูลกันในทันที ทั้งจากพื้นที่ส่วนตัวด้านบน และจากฝูงชนนับพันด้านล่าง ราคาที่เสนอสำหรับเปลือกหอยสังข์อายุพันปีนี้ ขยับสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปถึงจุดที่ทำให้เมิ่งฮ่าวค่อนข้างหวาดหวั่น
สุดท้าย มีบางคนที่อยู่ในชั้นสองของพื้นที่ส่วนตัวซื้อมันไป ถึงแม้ว่าไม่มีใครในฝูงชนด้านล่าง จะสามารถซื้อมันไปได้ แต่จิตใจของพวกมันก็ถูกกระตุ้นให้ฮึกเหิมขึ้นมา
เมื่อสิ่งของชิ้นที่สอง, สาม และสี่ปรากฎขึ้น บรรยากาศการประมูลก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น และราคาที่ตะโกนออกมาก็ยิ่งสูงมากขึ้นไปด้วยเช่นกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่เมิ่งฮ่าวได้เข้าร่วมการประมูลเช่นนี้ และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่ได้เห็นผู้ฝึกตนตื่นเต้นเช่นนี้ จิตใจของเขาเริ่มเข้าใจอย่างช้าๆ และมองไปรอบๆ ด้วยความเย็นชา ขณะที่ผู้ฝึกตนหลายคน ตะโกนราคาที่สูงมากกว่าเดิม สำหรับสิ่งของที่พวกมันต้องการซื้อ
“ชิ้นที่แปด เป็นสิ่งของที่สหายเต๋ามากมาย ได้เดินทางมาที่นี่โดยเฉพาะเพื่อซื้อมัน…” ท่านเฉียวพูดเสียงเย็นชา มันโบกมือขวาขึ้น และด้านหลังของมัน เฉี่ยวหลิงก็ปรากฎตัวพร้อมกับสิ่งของที่วางอยู่บนถาดหยก
มันเป็นเศษชิ้นส่วนของกระดูกสีดำ ขอบของมันเป็นรอยหยัก และดูเหมือนจะเป็นชิ้นส่วนของกระโหลกศีรษะ มีเครื่องหมายเวทที่ซับซ้อน ติดอยู่ในชิ้นส่วนกระดูกนั้น มันแผ่กระจายความน่ากลัวและความโบราณออกมา ซึ่งถูกผนึกไว้ด้วยเกราะเวทขนาดเล็กที่กระจายขึ้นมาจากถาดหยกนั้น
“หนึ่งในสามของเขตอันตรายในดินแดนด้านใต้ ก็คือวัดโบราณไท่เอ้อ! ตระกูลไท่เอ้อ ยิ่งใหญ่อยู่ในสมัยโบราณ แต่ก็ไม่ได้ถูกยอมรับจากสวรรค์ เต๋าแห่งสวรรค์จึงสาปแช่งพวกมัน จนในที่สุดพวกมันก็ตายลง แต่วิญญาณของพวกมันไม่ยอมแตกดับไป ดังนั้นพวกมันจึงต่อต้านสวรรค์โดยการสร้างวัดของพวกมันขึ้นมา!”
“ยากที่จะบอกว่าตั้งแต่ครั้งนั้นเป็นต้นมา ได้ผ่านไปกี่ปีมาแล้ว จนวัดนั้นได้กลายเป็นเขตอันตราย เต็มไปด้วยเภทภัยอันน่ากลัว ถึงแม้ผู้ฝึกตนขั้นวิญญาณแรกก่อตั้งเข้าไป ก็ยากที่จะมีชีวิตกลับออกมาได้ อย่างไรก็ตาม ด้านในของวัดนี้ก็ยังมีสิ่งที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณอยู่ เป็นพวกเม็ดยา และของวิเศษสมัยโบราณ ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ผู้อาวุโสของสำนักกูตู๋เจี้ยน สามารถมีชีวิตกลับออกมา แต่ก็กลายเป็นคนเสียสติคลุ้มคลั่ง พูดถึงแต่เม็ดยาอายุยืนที่มันได้เห็น!”
“ข้ามีความยินดีที่จะเป็นตัวแทนจากศาลาร้อยสมบัติ เพื่อประมูลของชิ้นนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ได้มาจากวัดไท่เอ้อโดยตรง มันมีพลังในการกำจัดความชั่วร้ายทั้งปวง” เมื่อมันพูดจบ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบสงัด ไม่นานนักผู้คนก็เริ่มเสนอราคากันออกมา
“สามแสนหินลมปราณ!”
“ห้าแสนหินลมปราณ ของสิ่งนั้นสามารถกำจัดความชั่วร้าย ถ้าข้าเข้าไปในวัดไท่เอ้อด้วยตัวเอง ข้าก็ต้องตายอย่างแน่นอน แต่ข้ากำลังมาถึงจุดสุดท้ายของชีวิตอันยืนยาวของข้าแล้ว ด้วยของชิ้นนั้น ข้าอาจจะเข้าไปในวัดนั้นได้!”
“หกแสนหินลมปราณ! ข้าต้องได้ของชิ้นนี้!”
เมื่อเขาได้ยินราคาที่กำลังเพิ่มสูงขึ้น ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกาย เขาเคยอ่านเกี่ยวกับสามเขตอันตราย ของดินแดนด้านใต้ แต่ก็เพียงแต่รู้ข้อมูลทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษเฉพาะ ตอนนี้เขาได้รู้มากขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยเกี่ยวกับวัดไท่เอ้อ ต้องขอบคุณท่านเฉียวแล้ว
“สามเขตอันตราย ประกอบด้วย ถ้ำกำเนิดใหม่, วัดโบราณไท่เอ้อ และ ทะเลสาบเต๋ายุคแรก…” เมิ่งฮ่าวมองไปที่การประมูลชิ้นส่วนกระดูก จากวัดโบราณไท่เอ้อ ซึ่งราคากำลังเพิ่มสูงขึ้นอย่างช้าๆ จากนั้นสักพัก เขาก็ปิดตาลง ไม่สนใจของชิ้นนี้แม้แต่น้อย
เวลาผ่านไป ขณะที่สิ่งของชิ้นแล้วชิ้นเล่าถูกประมูลออกไป ในที่สุด เสียงของท่านเฉียวก็ดังออกมา
“ชิ้นที่สามสิบแปด คือ ขวดเม็ดยาเลี่ยนจู้ มีทั้งหมดหกเม็ด ปรุงโดยเจ้าโอสถจอมปีศาจ เม็ดยานี้เหมาะสำหรับผู้ฝึกตนขั้นพื้นฐานลมปราณ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่สามหมื่นหินลมปราณ การเสนอราคาต้องเพิ่มขึ้นต่อครั้ง อย่างน้อยก็หนึ่งหมื่นหินลมปราณ” เมิ่งฮ่าวลืมตาขึ้นในทันที
การประมูลก่อนหน้านี้ ก็มีเม็ดยาบ้าง แต่ราคาก็สูงมากไป มิเช่นนั้นก็ไม่เหมาะสมกับระดับของเขา ของวิเศษอื่นๆ ก็เช่นเดียวกัน แต่เม็ดยาเลี่ยนจู้นี้เป็นสิ่งของที่มีราคาแพงน้อยที่สุด จากสิ่งของที่เคยประมูลมาก่อนหน้านี้
“สี่หมื่นหินลมปราณ” ในผู้เข้าร่วมประมูลครั้งนี้ มีผู้ฝึกตนขั้นรวบรวมลมปราณมากที่สุด จากนั้นก็เป็นขั้นพื้นฐานลมปราณ จำนวนผู้คนที่เสนอราคาก่อนหน้านี้จึงไม่ได้มากมายนัก แต่สำหรับของชิ้นนี้ มีผู้คนมากมายเริ่มเสนอราคาออกมา
“ห้าหมื่นหินลมปราณ!”
“ข้าเสนอ แปดหมื่นหินลมปราณ ข้าต้องการเม็ดยาเลี่ยนจู้ ได้โปรดเถอะ สหายเต๋า, เพื่อสำนักหยุนเฟิง (ยอดเมฆา) โปรดให้ข้าได้มันไป”
“หนึ่งแสน!” เมิ่งฮ่าวพูด ดวงตาสาดประกาย เขาต้องการเม็ดยานี้ด้วยเช่นกัน ทันทีที่เขาเปิดปากพูด ผู้ฝึกตนที่เพิ่งจะพูดไปก็หันมามอง ดวงตาของมันกลอกไปมา มีผู้คนมากมายนั่งอยู่บริเวณนั้น ทำให้มันไม่สามารถรู้ได้ว่าใครเป็นคนพูด
“หนึ่งแสนหนึ่งหมื่น!” มันพูดเสียงเย็นชา
“หนึ่งแสนห้าหมื่น!” เมิ่งฮ่าวไม่สนใจแม้แต่น้อยที่ผู้ฝึกตนคนอื่นๆ พยายามที่จะคิดว่เขาเป็นใคร ทันทีที่เขาพูด บุรุษผู้นั้นก็จ้องมาที่เขา
ผู้ฝึกตนที่มาจากสำนักหยุนเฟิง ก็อยู่ในขั้นพื้นฐานลมปราณด้วยเช่นกัน มันจ้องมาที่เมิ่งฮ่าวด้วยความอาฆาต กัดฟันแน่น “สองแสน!” มันพูด ไม่มีใครยินดีที่จะเสนอราคาต่อไป ถึงเม็ดยานี้จะไม่ธรรมดา แต่สองแสนหินลมปราณก็เป็นสิ่งที่เกินกว่าพวกมันจะสามารถจ่ายได้
เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้ว เขาต้องการเม็ดยาชนิดนี้ แต่จริงๆ แล้ว ก็ต้องการแค่เม็ดเดียว เช่นเดียวกับที่เขาไม่รู้ว่าราคาของต้นชุนชิวจะสูงไปถึงเท่าไหร่ เมื่อคิดเช่นนี้ เม็ดยานี้ก็ไม่ได้สำคัญมาก ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้
“ชิ้นที่สามสิบเก้า คือ ต้นชุนชิว นี่ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา มันสามารถสะกดพิษได้ถึงหนึ่งหมื่นชนิด และสามารถนำไปเป็นส่วนผสมหลัก เพื่อสร้างเป็นอาวุธเวทได้อีกหลายชนิด นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้นำเสนอประมูลของชิ้นนี้ ข้าจึงอยากจะแบ่งปันข้อมูลลับบางอย่างกับสหายเต๋าทั้งหลาย”
“ต้นชุนชิว กำเนิดจากต้นไม้ธรรมดา ที่ถูกแสงของฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ล่วงสาดส่อง ไม่มีใครสามารถปลูกมันขึ้นมาได้ มันเกิดขึ้นจากความโชคดีแห่งสวรรค์เท่านั้น พวกท่านส่วนใหญ่คงรู้เรื่องนี้แล้ว ต้นไม้นี้ไม่มีราก ดังนั้นถ้าท่านปลูกมันลงในดิน มันก็จะไม่เติบโต แต่จากตำนานที่กล่าวกันมา ต้นไม่นี้มีแหล่งกำเนิดมาจากขุมนรก ที่เรียกว่า เจี้ยนมู่! (ต้นไม้แห่งการสร้าง)”
คำพูดของมันสร้างความปั่นป่วนไปทั่วจัตุรัสการประมูล และเมื่อได้ยินคำว่า เจี้ยนมู่ ก็ทำให้ผู้ฝึกตนที่อยู่ในเขตพื้นที่ส่วนตัว ต้องมองลงมาด้วยความตกใจ
“ท่านเฉียว” เสียงดังออกมาจากหนึ่งในเขตพื้นที่ส่วนตัว “เจี้ยนมู่ ที่ท่านพูดถึง ก็คือ สิ่งเดียวกับในตำนานที่นำไปสู่นอกสวรรค์?”
“ใช่แล้ว” ท่านเฉียวกล่าว ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “รูปร่างของมันคล้ายวัว เปลือกมันก็ง่ายต่อการลอกออกมา และมองดูเหมือนอสรพิษสีเหลือง ใบของมันก็คล้ายตาข่าย ผลของมันเหมือนกับต้นจินอวี่ ลำต้นของมันคล้ายต้นหยู มันมีนามว่า เจี้ยนมู่”
“ในโบราณกาลมีตำนานของพลังอันยิ่งใหญ่ ซึ่งสามารถแทนที่ดวงดาวมากมายภายในท้องฟ้า, ท้องฟ้าอยู่เหนือขึ้นไป และดวงดาวก็อยู่ด้านนอกของมัน แต่เจี้ยนมู่ ไม่เห็นด้วยที่จะยอมจำนวนต่อสวรรค์ มันจึงระเบิดออก ร่างของมันโปรยปรายไปทั่ว ท่ามกลางดวงดาวเหล่านั้น แต่มันก็ยังคงอยู่ภายในพื้นดิน ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ร่วง แสงแห่งสวรรค์จะส่องลงมาเพื่อทำลายมัน เพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง มันจึงสร้างต้นชุนชิวขึ้นมา”
“ใบสีเขียวเข้ม, ลำต้นสีม่วง, ดอกสีดำ และผลสีเหลือง, ไร้เสียง ไร้เงา ภายใต้ต้นของมัน แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงเรื่องเล่าลือที่ข้าได้ยินมา ข้าไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ราคาเริ่มต้นสำหรับต้นชุนชิวอยู่ที่หนึ่งแสนหินลมปราณ”
คำพูดของท่านเฉียวทำให้หลายคนที่ก่อนหน้านี้ ไม่ได้สนใจในต้นชุนชิวนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกสนใจมากยิ่งขึ้น
เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้ เขามั่นใจว่าจะสามารถควบคุมราคาของต้นไม้นี้ได้ แต่ตอนนี้ ด้วยการที่มีผู้คนมากมายสนใจมัน เขาคิดว่าคงต้องจ่ายด้วยราคาที่สูงลิ่วอย่างแน่นอน
เขามองขึ้นไปยังท่านเฉียวที่ยืนอยู่ที่นั่นบนพื้นเวทีประมูล สีหน้าของมันไร้ความรู้สึก แต่เมิ่งฮ่าวก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า มันต้องเป็นคนที่ฉลาด และเหี้ยมโหดอย่างแน่นอน
ในลานจัตุรัสประมูล ผู้คนมากมายเริ่มส่งเสียงเสนอราคาออกมา
“หนึ่งแสนห้าหมื่น!”
“สองแสน!”
“สองแสนสามหมื่น!”
เมิ่งฮ่าวนั่งมองขณะที่ราคาพุ่งสูงขึ้นไป จับมือตัวเองไว้
“สองแสนหกหมื่น! เป็นราคาที่สูงที่สุดของข้าแล้ว มันอาจจะสามารถสะกดข่มพิษได้ แต่มันก็เป็นของที่สิ้นเปลือง ข้าไม่ได้ต้องการมัน เนื่องจากมันถูกเรียกว่า เจี้ยนมู่ ข้าต้องการมันเพื่อเอามาช่วยขจัดพิษ”
เสียงอันสุภาพดังมาจากผู้ฝึกตนที่สวมใส่ชุดยาวสีดำ มันคารวะต่อผู้ฝึกตนรอบๆ บริเวณนั้นด้วยการประสานมือ
ในตอนนี้เองที่ฉู่อวี้เยียนพูดขึ้น “สามแสน!” เสียงชัดเจนของนางดังออกไป ทำให้หลายคนมองมา ถึงแม้ว่าพวกมันไม่มั่นใจว่าใครเป็นคนพูด
“สามแสนสองหมื่น!” ผู้ฝึกตนอีกคนพูด จิตใจของมันเต้นรัว กัดฟันแน่น และมองขึ้นไปยังเขตพื้นที่ส่วนตัว บุคคลทั้งหมดที่อยู่ที่นั่น ต่างก็เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงจากแคว้นตงหลาย และไม่ใช่ผู้ที่จะถูกขัดใจได้อย่างง่ายๆ แต่…มันยอมแพ้ไม่ได้
“สามแสนห้าหมื่น!” ฉู่อวี้เยียนพูดเสียงเย็นชา ในตอนนี้เอง มีบางคนที่อยู่ด้านล่าง สามารถที่จะบอกได้ว่าเสียงนี้มาจากไหน และพวกมันก็มองขึ้นไปยังเขตพื้นที่ส่วนตัวชั้นบนสุด แต่ผู้ฝึกตนส่วนใหญ่ก็ยังคงไม่รู้ว่า เสียงนี้มาจากจุดไหน
ใบหน้าของผู้ฝึกตนชุดยาวสีดำบิดเบี้ยว ในที่สุด มันก็ส่งเสียงหัวเราะอย่างขมขื่นออกมา สามแสนสองหมื่นหินลมปราณ เป็นขีดจำกัดของมัน และจำนวนนี้ก็รวมถึงการขอยืมมาจากคนอื่นๆ อีกเล็กน้อย แต่นั่นก็เป็นสิ่งสำคัญอันดับสอง
เหตุผลที่สำคัญที่สุดในการยอมแพ้ครั้งนี้ก็คือ ตัวตนของคนที่มันเสนอราคาแข่งขันด้วย ถึงมันจะไม่สามารถรู้ตำแหน่งแน่ชัดของคนผู้นั้น แต่จากเสียงที่ดังมาจากเขตพื้นที่ส่วนตัวชั้นบนสุด มันก็รู้ว่านั่นต้องเป็นผู้ที่มันไม่สามารถตอแยด้วยได้
มันนั่งลงด้วยความขมขื่น ไม่เสนอราคาออกไปอีก
ทุกคนรู้ว่า ไม่ว่าหญิงสาวลึกลับนี้เป็นใคร แต่การที่นางต้องการต้นชุนชิวนี้ ก็ไม่มีผู้ใดยินดีที่จะไปมีเรื่องกับใครบางคนที่อยู่ในเขตพื้นที่ส่วนตัวนั้น
ฉู่อวี้เยียนถอนหายใจอย่างแผ่วเบาออกมา นางใช้หินลมปราณไปถึงสามแสนห้าหมื่นก้อน ซึ่งมากกว่ามูลค่าจริงของมันมากนัก แต่สำหรับนาง มันก็คุ้มค่า
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้น ทำลายความเงียบที่เบื้องล่างลงในทันใด
“สามแสนหกหมื่น”
เมื่อเสียงนี้ดังออกมา ทุกคนในลานจัตุรัสประมูลอ้าปากค้างด้วยความตกใจ มองไปรอบๆ เพื่อดูว่าใครเป็นคนพูด เนื่องจากมีผู้ฝึกตนที่อยู่บริเวณใกล้เคียงกับเขา ทันใดนั้นก็มองมาด้วยความประหลาดใจ จึงไม่ต้องใช้เวลานานมากนัก ก่อนที่ทุกคนในลานจัตุรัสทั้งหมดจะมองมาที่เขา
เขานั่งอยู่ที่นั่น ศีรษะก้มลงต่ำ ใบหน้าถูกปิดบังไว้ มีดวงตาอันเยือกเย็น
“สี่แสน!” ฉู่อวี้เยียนพูดพร้อมขมวดคิ้ว ไม่เคยคิดว่าจะมีใครมาเสนอราคาต่อไป แต่นางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเสนอราคาให้สูงขึ้นไป
“สี่แสนหนึ่งหมื่น” เมิ่งฮ่าวพูดเสียงเย็นชา เสียงของเขาเข้มมากกว่าปกติ แต่ก็ยังคงพูดอย่างสงบนิ่ง
