ฉู่อวี้เยียนก็มีพื้นฐานไร้ตำหนิเช่นเดียวกัน นี่เป็นเพราะนางคือบุตรีของเจ้าสำนักจื่อยิ่น และเป็นเพราะเจ้าโอสถจอมปีศาจด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น พรสวรรค์ของนางก็ถือว่าดีที่สุด เป็นอันดับสาม ในสำนักจื่อยิ่นทั้งหมด
ด้วยเหตุผลนี้ทำให้บิดาของนาง ได้ส่งคำร้องขอเม็ดยาอู๋เสีย (ไร้ตำหนิ) เป็นกรณีพิเศษไปยังตระกูลถู่ฟางในดินแดนตะวันออก ซึ่งเป็นของที่หายากในดินแดนด้านใต้ เพราะเหตุนี้จึงทำให้ฉู่อวี้เยียนได้ครอบครองพื้นฐานไร้ตำหนิ
แน่นอนว่า สำนักจื่อยิ่นต้องจ่ายด้วยราคาที่สูงลิ่วสำหรับเรื่องนี้
ขณะที่นางไล่ตามเมิ่งฮ่าวไป ดวงตาก็ส่องประกายเจิดจ้า จากความคิดของนาง ไม่มีทางที่เมิ่งฮ่าวจะมีพื้นฐานไร้ตำหนิได้ ในรุ่นของผู้ถูกเลือกของดินแดนด้านใต้ทั้งหมดตอนนี้ มีผู้ฝึกตนเพียงแปดคนที่มีพื้นฐานไร้ตำหนิ แต่ละคนต่างก็อยู่ในห้าสำนักใหญ่ และสามตระกูลดัง
แม้แต่หวังเถิงเฟย ก็ยังไม่มีพื้นฐานไร้ตำหนิ มีเพียงแค่พื้นฐานรอยร้าว ตระกูลหวังเป็นตระกูลที่ใหญ่โต และหวังเถิงเฟยก็เป็นแค่หนึ่งในผู้ถูกเลือกอีกหลายคนของตระกูล มันไม่ใช่หนึ่งในผู้มีชื่อเสียงโดดเด่นของตระกูล ผู้ที่โดดเด่นที่สุดจริงๆ แล้วก็คือพี่ชายของมัน
“เมิ่งฮ่าว…” ดวงตานางส่องประกาย และมุมปากก็ขยับขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเย็นชา การได้เห็นสีหน้าอันเย็นชา บนใบหน้าที่สวยงามของนาง จริงๆ แล้วก็ค่อนข้างจะเร้าใจไม่น้อย
“พื้นฐานรอยร้าวอันต่ำต้อย! สิ่งที่เจ้ามีก็เพียงแค่อาวุธเวทที่แปลกๆ เท่านั้น!” นางเร่งความเร็วขึ้น และทั้งสองก็กลายเป็นลำแสงที่ส่องสว่างเจิดจ้า ขณะที่เกิดเสียงแหวกฝ่าอากาศ แหลมเล็กออกมา เหนือแคว้นตงหลาย
หลังจากที่บรรลุพื้นฐานลมปราณ ก็สามารถบินได้อย่างแท้จริง แต่ในแง่ของความเร็ว ฉู่อวี้เยียน ซึ่งอยู่ในระดับกลางของขั้นพื้นฐานลมปราณ ก็ค่อนข้างจะเร็วกว่าเมิ่งฮ่าวอยู่เล็กน้อย ในช่วงเวลาสั้นๆ นางก็ติดตามไปจนทัน
ตูม!
ระเบิดขนาดใหญ่ก็กระจายออกมา ฉู่อวี้เยียนขยับมือในรูปแบบสร้างเวทอาคม และส่งหมอกสีม่วงพุ่งตรงไปที่เมิ่งฮ่าว มันถูกป้องกันไว้ด้วยกลุ่มหมอกของธวัชสายฟ้า ซึ่งต่อมาหมอกสีม่วงนั้นก็กระจายหายไป
เมื่อระเบิดดังออกมา เมิ่งฮ่าวก็หนีต่อไป เหลียวกลับมามองฉู่อวี้เยียนด้วยสายตาที่เย็นชา
“เจ้าอาจจะรวดเร็ว แต่ก็ไม่อาจจับข้าได้ ข้าจ่ายด้วยราคาสูงลิบในการประมูลครั้งนี้ ต้นชุนชิวเป็นของข้า มันเป็นความประสงค์แห่งสวรรค์”
“ข้าจะจับเจ้าในวันนี้ ไม่ใช่เพราะต้นชุนชิว” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “แต่เพื่อนิ้วของหวังเถิงเฟย! ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าต้องอธิบายให้ชัดเจนว่า ได้ธนูดำของติงซิ่นมาได้อย่างไร!”
นางเป็นผู้ที่มีความงามทั้งผิวพรรณ และรูปร่างหน้าตา ขณะที่นางบินผ่านอากาศ เสื้อผ้าก็กระพือพริ้วอยู่ในสายลม ด้วยเหตุที่นางได้จัดการเปลี่ยนชุดไปแล้ว ผิวกายซึ่งก่อนหน้านี้ได้เปิดเผยออกมา ก็ถูกปิดไปเรียบร้อยแล้วในตอนนี้
เมิ่งฮ่าวไม่ตอบ แต่แววเยาะเย้ยก็ปรากฎขึ้นในดวงตา จากที่เผชิญหน้ากันเมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้ เขาก็รู้ว่าฉู่อวี้เยียนอยู่ในระดับกลางของขั้นพื้นฐานลมปราณ ซึ่งก็ทำให้เขาจะไม่สามารถกำจัดนางได้ แต่ถ้านางต้องการจะจับเป็นเขา มันก็ไม่ง่ายเช่นเดียวกัน เขาพุ่งตรงไปข้างหน้าต่อไป
ทั้งสองคนไล่ตามกันต่อไปจนเกือบครบหนึ่งชั่วยาม นางพยายามหลายครั้งที่จะจับเขา แต่กลุ่มหมอกสายฟ้าก็ปกป้องเขาไว้ได้ แต่ละครั้ง เสียงระเบิดก็ดังออกมา และเขาก็มุ่งหน้าต่อไป ฉู่อวี้เยียนเริ่มรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย
ยามสนธยาคลืบคลานเข้ามา และถึงเวลานี้ ฉู่อวี้เยียนก็ขมวดคิ้วลึกมากขึ้น นางไม่ได้สนใจกับพลังฝึกตนของเมิ่งฮ่าวมากมายนัก แต่ความแข็งแกร่งของหมอกสายฟ้าที่คุ้มครองเขาอยู่ ทำให้เป็นเรื่องที่ยากเย็นอย่างยิ่งในการที่จะทะลวงผ่านเข้าไป
นางกัดฟันแน่น จากนั้นก็ตบไปที่ถุงสมบัติ ตะเกียงน้ำมันโบราณก็ปรากฎขึ้น นี่เป็นของวิเศษที่มีค่ามากที่สุดของนาง ซึ่งไม่เคยใช้ในการต่อสู้มาก่อน แต่เพื่อที่จะจับเมิ่งฮ่าว นางก็ไม่สามารถที่จะเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
ตะเกียงไม่ได้สว่างขึ้นเมื่อมันปรากฎ แต่เกิดเป็นเสียงโบราณเต็มอยู่ในอากาศ ฉู่อวี้เยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็เป่าไปที่ไส้ของตะเกียง เมื่อนางทำเช่นนั้น ใบหน้าก็ซีดลง แต่จากนั้นเปลวไฟก็ปรากฎขึ้น
เมื่อตะเกียงสว่าง พื้นที่ภายในรัศมีหนึ่งร้อยจ้างบริเวณนั้น ก็เต็มไปด้วยความสว่างไสว ประกอบไปด้วยเปลวไฟนับไม่ถ้วน
มันไม่มีรูปร่าง และไม่อาจสัมผัส แต่สามารถมองเห็นได้ เมื่อมันเกิดขึ้น ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็หดแคบลง
“เส้นใยแห่งแสง, ล้อม!” เสียงของนางดังออกมาชัดเจน และแสงไฟที่มีอยู่เต็มพื้นที่บริเวณนั้น ก็กระจายออกเป็นเส้นใยมากมาย จากนั้นก็ปิดกันเส้นทางหนีของเมิ่งฮ่าว ทั้งทางด้านซ้าย, ขวา และด้านหน้า เส้นใยแห่งแสงค่อยๆ รายล้อมรอบตัวเขาอย่างช้าๆ
เมิ่งฮ่าวตระหนักถึงสถานการณ์อันตรายในทันที กลุ่มหมอกสายฟ้าเริ่มหดตัวลง เมื่อเส้นใยแห่งแสงห่อหุ้มอยู่รอบๆ
ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกาย เมื่อเขาหยุดเคลื่อนที่ไปทางด้านหน้า แต่หันหลังกลับ หมอกสายฟ้าหมุนไปมารอบๆ ตัว ขณะที่เขาพุ่งตรงไปยังฉู่อวี้เยียน
เมื่อนางเห็นเขาโจมตีมา ดวงตาก็หดแคบลง นางผลักฝ่ามือไปด้านหน้าพร้อมกัน ครั้นแล้วสนามพลังของลมปราณสีม่วงขนาดใหญ่ ก็ไหลออกมาจากด้านบนศีรษะ และหมุนไปมารอบๆ ตัว
นางพุ่งตัวออกไปพร้อมยื่นสองมือ ชี้ตรงไปที่เมิ่งฮ่าว ลมปราณม่วงรวมตัวกันกลายเป็น มังกรสีม่วงลำตัวยาวเหยียด ส่งเสียงคำราม พุ่งตรงไปโจมตีเมิ่งฮ่าว
ภายในหมอกสายฟ้า เมิ่งฮ่าวเห็นมังกรสีม่วงเข้ามาใกล้ เขาขยับมือขวาสร้างเวทอาคม จากนั้นก็โบกสะบัดไปข้างหน้า หมอกสายฟ้าหมุนวนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พุ่งเป็นเส้นตรง กระแทกไปยังมังกรที่ใกล้เข้ามา
ในเวลาเดียวกัน มือซ้ายก็ตบไปที่ถุงสมบัติ กระบี่บินนับร้อยเล่มก็ปรากฎขึ้น เมิ่งฮ่าวควบคุมพวกมันด้วยจิตสัมผัส บังคับให้ก่อตัวเป็นวังน้ำวนแห่งกระบี่ เมื่อหมอกสายฟ้า และวังน้ำวนแห่งกระบี่ ปะทะเข้ากับมังกรสีม่วง เสียงระเบิดขนาดใหญ่ก็ดังออกมา แต่กระบี่วังน้ำวนยังคงพุ่งตรงไปหาฉู่อวี้เยียน
ตะเกียงน้ำมันของนาง ป้องกันไม่ให้เมิ่งฮ่าวหลบหนีไป นางรู้ว่าในไม่ช้าเส้นใยแห่งแสง ก็จะกักเมิ่งฮ่าวไว้ภายใน แม้เขาจะมีปีกก็ไม่มีทางหนีรอดออกไปได้
ใบหน้าของนางเยือกเย็น เมื่อตบไปที่ถุงสมบัติอีกครั้ง พัดสีแดง, ดำ และขาว ปรากฎขึ้นในมือ และนางก็โบกไปด้านหน้าสามครั้ง
ครั้งแรกที่นางโบก แสงสีแดงก็ปรากฎ จากนั้นก็กลายเป็นเขาสัตว์สีแดงขนาดใหญ่
ครั้งที่สองที่นางโบก แสงสีขาวปรากฎ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นแรดซึ่งเขาสีแดงลอยมาติดอยู่
ครั้งที่สามที่นางโบก แสงสีดำปรากฎ รวมตัวกันเป็นเกราะสีดำ ลอยไปปกคลุมร่างแรด ซึ่งกำลังสะบัดศีรษะไปมาอย่างดุร้าย จากนั้นก็พุ่งตรงไปที่กระบี่วังน้ำวนของเมิ่งฮ่าว
เมิ่งฮ่าวตะโกนออกมา และกระบี่วังน้ำวนก็เริ่มแตกกระจาย ทันใดนั้น กระบี่ทุกเล่มก็ระเบิดออก เศษชิ้นส่วนลอยออกไปยังทุกทิศทาง จากนั้นก็รวมเข้าด้วยกัน และพุ่งตรงไปยังแรดที่สวมเกราะสีดำ
ในเวลาเดียวกันนั้น หมอกสายฟ้าก็ขยายตัวออกพร้อมเสียงดังกระหึ่มในทันที ปกคลุมพื้นที่บริเวณนั้นภายในรัศมีร้อยจ้าง
ร่างของเมิ่งฮ่าวขยับอย่างรวดเร็ว ขณะที่เข้าไปใกล้ฉู่อวี้เยียน ร่างของเขาปกคลุมไปด้วยหมอกสายฟ้า เปลวไฟแห่งงูลอยออกมาจากมือขวา ทำให้นางแค่นเสียงแผ่วเบาออกมา พวงกระดิ่งปรากฎขึ้นในมือ ส่งเสียงอันไพเราะออกมา เปลวไฟแห่งงูเริ่มส่งเสียงคร่ำครวญอย่างโศกเศร้า
ฉู่อวี้เยียนยกมือขึ้น แสดงสีหน้าดูถูกออกมา เสียงกระดิ่งดังไพเราะ ขณะที่นางโบกสะบัดมือไปที่เมิ่งฮ่าว
ลมปราณสีม่วงไหลออกมาจากนิ้วมือของนาง เร่งความเร็วตรงไปที่เมิ่งฮ่าว
ในตอนนี้ เส้นใยแห่งแสงที่ส่องสว่าง ก็เข้ามาใกล้ห่างจากเมิ่งฮ่าวไม่กี่จ้าง ลำแสงมากมายหลายขั้นเชื่อมต่อประสานกัน ดูเหมือนว่าจะอยู่ภายใต้การควบคุม จากความตั้งใจของฉู่อวี้เยียนอย่างสมบูรณ์
ประกายแสงที่เกือบจะมองไม่เห็น ปรากฎขึ้นในดวงตาของเมิ่งฮ่าว ขณะที่ลมปราณสีม่วงเข้ามาใกล้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปมา และขยับตัวล่าถอย ดูเหมือนว่าเกือบจะต้องคลำหา ขณะที่เขาตบไปที่ถุงสมบัติ กระบี่ไม้เล่มแรกก็ปรากฎ เมื่อมันแทงเข้าไปในลมปราณสีม่วง
กระบี่ไม้เล่มที่สองพุ่งออกไป ตามติดไปด้วยร่างแหสีดำขนาดเล็ก สำหรับฉู่อวี้เยียน ก็คิดว่านางได้ทำให้เมิ่งฮ่าวต้องโจมตีด้วยความร้อนรนออกมา มิเช่นนั้น ทำไมเขาถึงได้ใช้ของวิเศษมากมายในทันที? จริงๆ ก็เป็นเพราะเกินขีดจำกัดของเขาไปแล้ว
“เจ้าก็เป็นแค่ผู้ฝึกตนอันต่ำต้อย จากแคว้นเล็กๆ” ฉู่อวี้เยียนพูดเสียงเย็นชา ยกมือขึ้น “ถึงแม้เจ้าจะอยู่ที่ขั้นพื้นฐานลมปราณ แต่ก็มีแค่พื้นฐานรอยร้าว ไม่ควรแม้แต่จะเสนอหน้ามาที่นี่!”
พลังของพื้นฐานลมปราณระดับกลางของนางแผ่ขยายออกไป เสาแห่งเต๋าสี่ต้นภายในร่างพลุ่งพล่านพรั่งพรู และสายลมอันดุร้ายรุนแรงก็พัดออกมาจากมือขวาของนาง กระบี่ไม้ของเมิ่งฮ่าวลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ จากนั้นร่างแหสีดำก็ส่ายไปมา
แต่ในตอนนี้เอง ที่ดวงตาของเมิ่งฮ่าวสาดประกายเจิดจ้า ร่างแหสีดำ ทันใดนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้น ถึงแม้จะมีเส้นใยแห่งแสงโอบล้อมอยู่รอบๆ ตัวเขาราวกับห่วงเหล็ก แต่ร่างแหก็พุ่งตรงไปยังฉู่อวี้เยียน ด้วยความรวดเร็ว และขยายใหญ่ขึ้นในทันที
ทำให้นางไม่มีเวลาที่จะกระทำการใดๆ เพียงชั่วพริบตานางก็ถูกครอบด้วยแห ซึ่งหดรัดตรึงตัวนางไว้อย่างแน่นหนา ภายในขอบเขตของมัน
ขณะที่มันรัดไปรอบร่างของนาง ชุดยาวสีขาวก็ฉีกขาดออกอีกครั้ง เปิดเผยให้เห็นถึงสัดส่วน ที่โค้งเว้าสวยงามนุ่มนวลออกมา ซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้บุรุษทั้งหลาย ต้องหายใจอย่างเหนื่อยหอบออกมา
นางรู้สึกทั้งมีโทสะ และกังวล ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ขณะที่จ้องไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความอาฆาต รังสีสังหารพุ่งออกมาจากดวงตา
“ข้าไม่จำเป็นต้องไปเสนอหน้าที่ไหน” เขาพูดเสียงเย็นชา มองไปที่ด้านหลัง และฉู่อวี้เยียน “การจับเจ้าได้ ขณะที่ข้าถูกโอบล้อมก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับข้า” เส้นใยแห่งแสงโอบล้อมเข้ามาอย่างแน่นหนารอบๆ ตัวเขา
คนทั้งสองไม่สามารถทำอะไรได้ไปชั่วขณะ ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าที่จะใช้พลังลมปราณไปโจมตีอีกคน, ทั้งสองตกอยู่ในสถานการณ์ที่จนปัญญาหมดหนทาง
ความต้องการสังหารของฉู่อวี้เยียนรุนแรงมากขึ้น เป็นเหตุให้แม้แต่เมิ่งฮ่าวก็ต้องแสดง ความต้องการสังหารออกมาเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
ทุกสิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ทั้งฉู่อวี้เยียน และเมิ่งฮ่าวไม่ขยับตัวเคลื่อนไหว ทั้งสองโคจรพลังลมปราณไหลเวียนอยู่ภายในร่าง พยายามที่จะปลดปล่อยตัวเอง ให้หลุดพ้นจากเส้นใยที่รัดตัวอยู่ ใครเป็นอิสระได้ก่อนก็จะเป็นผู้ชนะ
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ไม่นานยามสนธยาก็มาถึง เมิ่งฮ่าวโคจรพลังลมปราณอย่างรวดเร็ว ขณะที่ทำเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าเส้นใยแห่งแสงก็เริ่มหลวมคลาย ฉู่อวี้เยียนก็กระทำเช่นเดียวกัน ภายใต้พลังลมปราณของนาง แหสีดำก็เริ่มแสดงท่าทีอ่อนแอลงไป
ขณะที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ที่ห่างออกไปไกล เสียงของสายลมก็ได้ยินเข้ามา ตอนแรกมันไม่ได้รุนแรงมาก เพียงทำให้เส้นผมของฉู่อวี้เยียนสะบัดพริ้วไปมา และดวงตาของเมิ่งฮ่าวเริ่มแห้งไป เวลาไม่นานนักที่สายลมเริ่มรุนแรงมากขึ้น ในไม่ช้า มันก็พัดมาอย่างป่าเถื่อนดุร้าย
เงาสีดำปรากฎขึ้นในที่ห่างไกล ถึงแม้จะไกลออกไปมาก แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันเป็นปักษาตัวใหญ่โตมหึมา มันก็คือ…คุนเผิงจากทะเลเทียนเหอ กำลังบินตรงไปยังถ้ำกำเนิดใหม่!
ราวกับราชันย์แห่งท้องนภา ทุกครั้งที่มันกระพือปีก ทุกสิ่งทุกอย่างในท้องฟ้าต้องก้มศีรษะให้กับมัน ขณะที่ความต้องการแห่งสวรรค์แผ่กระจายออกมา แกนอสูรที่อยู่ภายในเสาแห่งเต๋าของเมิ่งฮ่าว ก็เริ่มสั่นไปมา ราวกับว่ามันต้องการที่จะต่อสู้กับราชันย์แห่งท้องนภานี้
เนื่องจากมังกรปีกวารี ก็เป็นราชันย์แห่งท้องนภาด้วยเช่นกัน!
สายลมเพิ่มความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ร่างของเมิ่งฮ่าวเริ่มถูกดูดไปด้านหลัง ใบหน้าของฉู่อวี้เยียนเปลี่ยนไป ขณะที่นางก็เริ่มถูกดูดไปด้วยเช่นกัน หมอกสายฟ้าของเมิ่งฮ่าว เปลวไฟจากตะเกียงน้ำมันของฉู่อวี้เยียน และแม้แต่กระบี่ไม้ ทั้งหมดนี้ถูกดูดเข้าไปในสายลมอันรุนแรง ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะถูกพัดออกไป
